* 🇬🇷 *
Μέσ’ στις ομίχλες ψιθυρίζει η γη.
Κρύβει τα μεγάλα λόγια
μέσα στις σταγόνες της πρωινής δροσιάς.
Αφήνει μόνο τα σχήματα να μιλήσουν,
και τα πλάσματά της.
Φυτά και ζώα, άσπρα και μαύρα.
Αρκεί κανείς να στήσει αυτί και θ’ ακούσει.
Αλλά κανείς δεν ακούει.
Πόσο μικροί. Πόσο ασήμαντοι.
Ακόμα και η αστραπή, ψίθυρος είναι βουβός.
Φωνάζει «Αγαπήστε με»,
μα ήχος δεν ακούγεται.
Και η βροντή σιωπή είναι.

* 🇬🇧 *
Within the mists, the earth whispers.
It hides grand words
within the drops of morning dew.
It lets only shapes speak,
and its creatures.
Plants and animals, black and white.
One only needs to listen closely, and they will hear.
But no one listens.
How small. How insignificant.
Even lightning is a voiceless whisper.
It shouts “Love me,”
yet no sound is heard.
And thunder is silence too.